Niedawno od dłuższego już czasu usłyszałam wreszcie dobrą homilię, której podsumowaniem mogą być słowa mojego ulubionego ks. Jana Kaczkowskiego – Zamiast ciągle na coś czekać – zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później, niż Ci się . . .
„Ten brak czasu tak dolega…” – śpiewał Michał Bajor w piosence „Popołudnie”. Tak mi te słowa dźwięczą i chodzą za mną… Ten brak czasu. Czy rzeczywiście? Mamy tyle niby udogodnień technicznych, siedzimy z nosami w telefonach, chodzimy ze słuchawkami na uszach i nie mamy . . .
Nieustannie siebie porównujemy. Do innych ludzi, do zdjęć w internecie, do „gwiazd”, „gwiazdeczek”, celebrytów (czyli kogo?….), chcemy być tacy, jak ci z facebooka, instagramu i innych platform medialnych. Czyli jacy chcemy być? Wyjątkowi? Inni niż wszyscy? Tylko jak? . . .
Przyzwoitość. Słowo, które bardzo lubi współczesny świat. Jesteśmy przyzwoici, nic nie ukradliśmy, ani broń Panie Boże nikogo nie zabiliśmy, pracujemy uczciwie. O przyzwoitości myślimy w perspektywie, że przyzwoitość to po prostu brak cech negatywnych. Tylko czy o to chodzi w „przyzwoitości”? Dla . . .
Czas świąt to nie tylko – od kilku lat – infantylne reklamy, szał zakupów, ale także powszechny pęd: pomagamy wszyscy wszystkim. Niedawno na ogłoszeniach duszpasterskich w jednym z kościołów padło tyle zaproszeń do tzw. pomagania, że przy ostatnim człowiek nie pamiętał . . .
„Tam na dnie, został Twój ślad, i moja łza, bo świat się pomylił…” – śpiewa Patrycja Markowska. Ta piosenka, te słowa coraz częściej brzmią mi w uszach, w duszy. Lubię ją niezmiernie od zawsze, ale teraz szczególnie jakoś. Świat się pomylił? Bo lubi . . .
Tak sobie siedzę. Ja i skrzat. Skrzat i ja. I tak sobie myślę, że jakbym kiedyś nie przypomniała sobie słów „najważniejsze żeby się nie bać, żeby ciekawość była silniejsza od strachu”, to byśmy tak sobie nie siedzieli. Ile razy się czegoś boimy, decyzji, nawet myśli . . .
„Dziś nie mamy czasu. Jutro nie będziemy mieć siły. Pojutrze nie będzie nas. Nie odkładaj niczego. Żyj tu i teraz”. Bardzo ujęły mnie te słowa. No właśnie ciągle nie mamy czasu, brak czasu powoduje brak siły, pędzimy, zastanawiamy się . . .
To różowe cudeńko to pychota o nazwie „La vie en rose”… Jakoś do tego zdjęcia pasuje mi piosenka „La vita” IL Volo. Siedząc nad tym przysmakiem w pewnym hotelu pod Orleanem we Francji zapomniałam o rzeczywistości. Choć na chwilę. I tu są tzw. dwie strony medalu. Uciekamy . . .
Ten film chciałam zobaczyć z kilku względów. Postać ks. Jana Kaczkowskiego zawsze elektryzowała, pokazywała jak można być dla innych, jak bardzo można zaangażować się w pomoc drugiemu człowiekowi. I stworzenie Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio . . .
